ကမာၻ ့အံဖြယ္ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ သမုိင္း

ကမာၻေပၚရွိ အျမင့္ဆံုး ဘုရားေစတီမွာ ၃၂၆-ေပ ရွိေသာ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ပင္ျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္ေပၚတြင္ တည္ရွိသည္။ ေလးဆူဓာတ္ပံု ေရႊတိဂံု ဟုလည္း ေခၚတြင္သည္။ ေစတီအစ ေရႊတိဂံုက ဟုဆိုၾကသည္။ 

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us

Image Hosted by ImageShack.us
အမည္ေခၚတြင္ပံု

ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္အေၾကာင္းဆုိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရႊတိဂုံ ဆုိတဲ႔အမည္နာမဘယ္ကေနစတင္ေပါက္ဖြားလာသလဲဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းကုိဘဲ အထူးျပဳေဖာ္ျပသြားပါရေစ ။ ဒီေမးခြန္းေျဖဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရမွာပါ ။ သမိုင္းဟာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခု၊ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ အတိတ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ အျမဲထာ၀ရ သက္ေသခံေနတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တစ္ခုပါ။ သမုိင္းနဲ႔ဘဲ ျပီးခဲ့တဲ့ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ဆုံးျဖတ္အတည္ျပဳၾကတာမဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ေရႊတိဂုံဆုိတဲ့ စကားလုံးဘယ္ကေန ေပါက္ဖြားလာသလဲဆုိတာကုိသိဖုိ႔ ပထမဦးဆုံး အဲဒီေစတီကုိ ဘယ္သူစတင္တည္ထားကုိးကြယ္သလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိရပါမယ္။ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပါဘဲဗ်ာ။
ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ကုိ ရာမညတုိင္းရွင္မြန္ဘုရင္ ဥကၠလာပမင္းၾကီး ဦးေဆာင္ျပီး တဖုတၲ နဲ႕ ဘလိကၠ မြန္ကုန္သည္ညီေနာင္နွစ္ပါးတုိ႔နဲ႔အတူ ရာမညတုိင္းသားတုိ႔ကတည္ထားကုိးကြယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (အမ်ားအားျဖင့္ ေနာက္ပုိင္းလူငယ္ေတြေပါ့) က ဥကၠလာပမင္းၾကီး ၊တဖုတၲ နဲ႕ ဘလိႅက တုိ႔ဟာ ဗမာလူမ်ဳိးလုိ႔ ထင္မွတ္ၾကပါတယ္။ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ သမုိင္းေၾကာင္း ကုိ ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြမွအစ ဘုရားရဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ စပ္ဆုိထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကအလယ္ ဓမၼပူဇာေတးကအဆုံး တည္ထားကုိးကြယ္သူေတြရဲ့ လူမ်ဳိးကုိ တိတိက်က်ေရးထားတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးမွတ္ဖူးသေလာက္ မေတြ႔ဖူးပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ရာမညတုိင္းမွ မြန္ကုန္သည္ တဖုတၲ နဲ႕ ဘလႅိက ညီေနာင္ ရယ္ ၊မြန္ဘုရင္ ဥကၠလာပ မင္းၾကီးရယ္ တည္ထားကုိးကြယ္တဲ့ခုနွစ္ရယ္ ဆိုတာကုိ ဘဲေတြ႔ရွိရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလဲ ျမန္မာျပည္သားဆုိေတာ့ တည္ထားကုိးကြယ္တဲ့ လူမ်ဳိးကုိလည္း
ဗမာလူမ်ဳိးလုိ႔ ယူဆၾကမွာဘဲ။ ဒါဟာလည္းျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ရာမညတုိင္းဟာ မြန္တုိ႔ဌာေနပါ။
မြန္တုိ႔ဌာေနကဆုိေတာ့ ဥကၠလာပမင္းၾကီး ၊တဖုတၲ နဲ႕ ဘလႅိက တုိ႔ဟာ မြန္လူမ်ဳိးျဖစ္တယ္ ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ျငင္းပယ္လုိ႔မရေအာင္ ဗုဒၶ၀င္၊ ရာဇ၀င္ ဆုိတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းက သက္ေသခံေနပါတယ္။ ေရႊတိဂုံရဲ့ အမည္နာမကုိ ဆန္းစစ္ဖုိ႔အတြက္ တည္ထားကုိးကြယ္ခဲ႔တဲ့လူမ်ဳိးကုိသိဖုိ႔ လုိအပ္လုိ႔ပါ။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးက သူတုိ႔တည္တဲ့ဘုရားရဲ့ အမည္နာမကုိ တစ္ျခားလူမ်ဳိေတြရဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ နာမည္ေပးတာ ထုံးစံမရွိပါဘူး။ ဒီလုိပါဘဲ ရာမညတုိင္းသား မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔ တည္ထားတဲ႔ ဘုရားဟာ မြန္အမည္နာမဘဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ ဒါျဖင့္ မြန္လူမ်ဳိးေတြေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကတဲ့ ေရႊတိဂုံဘုရားရဲ့ မူရင္းအမည္နာက ဘာလဲဆုိတာကုိ ဆက္လက္ေလ့လာၾကရေအာင္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူသားေတြဟာ အမည္နာမတစ္ခုကုိ ေခၚေ၀ၚသုံးစြဲေတာ့မည္ဆုိလ်င္ အမ်ားအားျဖင့္ လူပုဂၢဳိလ္၊ အရပ္ေဒသ၊အေရအတြက္ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ စသည္တုိ႔ကုိ အစြဲျပဳျပီး ေခၚေ၀ၚတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိပါဘဲ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ဟာ အရပ္ေဒသကုိ အစြဲျပဳျပီး ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကတဲ့ ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္ခဲဲ့ပါတယ္။ အရင္တုန္းက ယခုကၽြန္ေတာ္တုိ႔သိေနတဲ့ ရန္ကုန္တုိင္းကုိ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔က ဒဂုံတုိင္းဟု သမုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒဂုံတုိင္းမွာ တည္ထားေသာ ဘုရားျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒဂုံတုိင္းကဘုရားလုိ႔ ေခၚေ၀ၚေျပာဆုိခဲ့ၾကတယ္။


မြန္ဘာသာျဖင့္ က်ာ္လဂုင္ ဟုေရးသားျပီး က်ဳိက္လဂုံ ဟုအသံထြက္ဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ တတိယျမန္မာနုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ့ အေလာင္းမင္းတရားၾကီးလက္ထက္မွာ မြန္တုိ႔ကုိ တုိက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္မွာ ဒဂုံ ကုိ ရန္ကုန္ ဆုိျပီး အမည္နာမ ေျပာင္းခဲ႔ပါတယ္။ ဒါကုိလည္း အားလုံးသိျပီးသားပါ။ ရန္ကုန္ေဒသမွာရွိတဲ့ က်ဳိက္လဂုံကုိလည္း အျခားေသာတုိင္းရင္းသားတုိ႔က က်ဳိက္ဒဂုံ ဟု ေခၚဆုိၾကပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ က်ဳိက္လဂုံ(သုိ႔) က်ဳိက္ဒဂုံ ဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ မူပုိင္သေကၤတ အျဖစ္ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ပါတယ္။ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔ အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ ေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ့ မူပုိင္က်ဳိက္ဆုိတဲ့စကားလုံးေနရာမွာ ေရႊနုိင္ငံ(Golden land) ကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ ေရႊ ဆုိေသာ စကားလုံးျဖင့္ အစားထုိးခဲ့ၾကပါတယ္။ ထုိ႔အတူ လဂုံ လုိလုိ ဒဂုံ လုိလုိ ျဖစ္ေနေသာစကားလုံးကုိ လည္း တိဂုံ ျဖင့္ အတည္ျပဳေပးလုိက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီးေတာ့ က်ဳိက္လဂုံ ဟာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ သာမက ကမာၻ ႔ တ၀ွမ္းမွာ ေရႊတိဂုံ ဟူေသာ အမည္နာမျဖင့္ ေခၚေ၀ၚေျပာဆုိလာၾကပါတယ္။ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ရဲ့ ေရွးေခတ္က ပုံေတာ္သာမက ယခုေခတ္ပုံေတာ္အျပင္ ဗိသုကာလက္ရာေတြကုိပါ ေလ့လာခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေဟာဒီ မွာ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈပါလုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ဗ်ာ။

မြန္လူမ်ဳိးေတြကေတာ့ ယခုအခ်ိန္အထိေတာ့ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ကုိ က်ဳိက္လဂုံ ဟုေခၚဆုိေနၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမဳိ႔ကုိလည္း လဂုံျမဳိ႔ (တုံးလဂုံ) ဟု ေခၚတြင္ေနၾကဆဲပါ။


သမိုင္းေၾကာင္း

သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေဗာဓိပင္ရင္း သတ္ၱဌာန၌ (၇)ရက္စီ အလွည့္က်စံေတာ္မူၿပီး (၄၅)ရက္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ ခဲ့သည္။ ဤသို႔ ေနေတာ္မူ (၄)ရက္ျပည့္ေျမာက္ၿပီး ေနာက္ တစ္ေန႔၌ ““ရာပဒတန္သတ္ၱဟ”” ျဖစ္သည့္ လင္းလြန္းပင္ရင္း၌ သီတင္းသုံး စံေတာ္မူစဥ္ကာလ။

ကုန္သည္ညီေနာင္

ထိုစဥ္ကာလ၌ မြန္တုိ႔ဌာေန၊မြန္ဘုရင္ ဥကၠလာပမင္းႀကီး၏ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ အသိၪၥနၿမိဳ႕၌ သု၀ဏၰအမည္ရွိေသာ မြန္သူေဌးႀကီးတစ္ဦးရွိေလသည္။ ထိုသူေဌးႀကီးတြင္ တပုႆႏွင့္ ဘလႅိက ဟူေသာ သားႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ကုန္သည္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ၎ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ ကုန္မ်ားကို သေဘၤာျဖင့္ တင္ေဆာင္ကာ မဇ်ၥိမေဒသသို႔ ကုန္ေရာင္းသြားၾကသည္။ မဇ်ၥိမေဒသပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သေဘၤာကို ဆိုက္ကပ္ေက်ာက္ခ်၍ ကုန္မ်ားကို လည္းအစီးေပါင္း (၅၀၀)ေပၚသို႔ တင္ေဆာင္ကာ မဇ်ၥိမေဒသ၌ လွည့္လည္ေရာင္းခ်ၾကသည္။ တဖုႆ ဘလ္ႅိက မြန္ကုန္သည္ညီေနာင္အဖြဲ႕သည္ ေဗာဓိပင္အနီးသို႔ ေရာက္ရွိ လာခဲ့ၾက၏။ ကုန္သည္တို႔ မဟာေဗာဓိပင္ အနီးသို႔ေရာက္ၿပီး တစ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ တစ္ည၌ ႐ုက္ၡစိုးနတ္သည္ ကုန္သည္ညီေနာင္အား ကိုယ္ထင္ျပခဲ့၏။ ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္အား ျမင္လွ်င္ အံ့ၾသသြားၾက၏။ အသင္မည္သူနည္း ဟုေမး၏။

႐ုက္ၡစိုးနတ္က .`အေမာင္တို႔ နားေထာင္ေလာ့ ကၽြႏ္ုပ္က တျခားမဟုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဟိုးဘ၀က အေမာင္တို႔ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ၿပီး၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဟိုးေရွးဘ၀က ေကာင္းမႈေကာင္းက်ဳိးမ်ား ျပဳခဲ့သူ ျဖစ္သျဖင့္ ယခုဘ၀တြင္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အေမာင္တို႔ ယခု သင္တို႔ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ သင္တို႔ႏွင့္ကၽြႏ္ုပ္သည္ ယခင္ ဘ၀ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ဖူးသူ ျဖစ္သျဖင့္ သင္တို႔အား အက်ဳိးျပဳရန္ ဤသို႔ ကိုယ္ထင္ျပရျခင္းျဖစ္သည္ အေမာင္တို႔´ဟုေျပာသည္။ ကုန္သည္ညီေနာင္က `အသင္က မည္သို႔ အက်ဳိးျပဳဖို႔လာသနည္း´ဟု ႐ုကၡစိုးနတ္ကို ေမး၏။ ထိုအခါ ႐ုက္ၡစိုးနတ္က`နားေထာင္ေလာ့ အေမာင္တို႔ ကၽြႏ္ုပ္သင္တို႔အား အက်ဳိးျပဳသည္ဆိုသည္မွာ အျခားမဟုတ္ပါ။ ေျပာရလွ်င္ အေမာင္တို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ မဇၩိမေဒသတြင္ သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားဟာ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး လင္းလြန္းပင္ေျခရင္းမွာ သီတင္းသုံး စံေတာ္မူေနတာမို႔ အေမာင္တို႔ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ေလာ့ တိုက္တြန္းလမ္းညႊန္လိုတယ္ အေမာင္တို႔´ဟုဆိုလွ်င္ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ အလြန္တရာ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးသြားၾက၏။ ခ်က္ျခင္းပင္ “ဒါဆို ကၽြႏ္ုပ္အား လမ္းညႊန္ျပပါ ႐ုကၡစိုးနတ္” ဟုေျပာ၏။ “ေကာင္းၿပီ ၊ အေမာင္တို႔၊”ထို႔ေနာက္ ႐ုက္ၡစိုးနတ္သည္ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔အား ဘုရားရွင္ သီတင္း သုံးရာ လင္းလြန္းပင္အား လမ္းညႊန္ျပခဲ့၏။ သည္အခါ ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ သဒၵါပီတိအျပည့္ႏွင့္ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးရာ လင္းလြန္းပင္ရင္းသို႔ သြားၾက၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္ တို႔ႏွင့္ ဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းပူေဇာ္ျခင္းျပဳ၏။
မြန္ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔ ဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ပံု

ပထမဆုံး သရဏဂုံတည္သူ

ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား မုန္႔ႂကြပ္ ေၾကာ္၊ ပ်ားမုန္႔ထုပ္တို႔ႏွင့္ ပူေဇာ္သက္ၠာကျပဳ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္မွ ဤသို႔ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့သည့္အတြက္ ဗုဒ္ၶံသရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမ္ၼံသရဏ ဂစၦာမိ ဟူသည့္ “ေဒြး၀ါဓိက” သရဏံဂုံ တည္ခဲ့ကုန္၏။ ထိုစဥ္က “ဘုရားရတနာ၊ တရားရတနာ” တည္းဟူသည့္ “ရတနာႏွစ္ပါး”သည္သာ ေပၚထြန္းခဲ့ၿပီး၊ သံဃာရတနာသည္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းမရွိေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသူအမ်ားသည္ ရတနာႏွစ္ပါးအားသာ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ေနၾကကုန္၏။ ဗုဒၶ၀င္သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္၌ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ထူးျခားစြာ ဘုရားရွင္အား ပထမဆုံး ဆြမ္းကပ္ရသူႏွင့္ ပထမဆုံး သရဏဂုံ တည္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့၏။

ဆံေတာ္ရွစ္ဆူ

ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ခြင့္၊ ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရခဲ့သည့္အတြက္ ပီတိျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္ ဆြမ္းကပ္လွဴပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္.“အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ အရွင္ျမတ္ဘုရားအား ထာ၀ရကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ႏိုင္ရန္ ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ပူေဇာ္ရာ တစ္ခုအား ေပးသနားေတာ္ မူပါဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထား ေလ၏။ “ေကာင္းၿပီးခ်စ္သားတို႔” မိန္႔ေတာ္မူၿပီး သကာလ ဦးေခါင္းေတာ္အား သုံးသပ္ၿပီး ဆံေတာ္ျမတ္ (၈)ဆူအား ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ အားေပးသနားေတာ္မူရာ တဖုႆႏွင့္ ဘလ္ႅိက ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔သည္ ၀မ္းေျမာက္ပီတိ အျပည့္ႏွင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား သေဘၤာႏွင့္ပင့္ေဆာင္ကာ ဥကၠလာပတိုင္းျပည္ သို႔ ျပန္ခဲ့၏။ တဖုႆႏွင့္ ဘလိ္ႅက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔ ဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ပင့္ေဆာင္ကာ ဥကၠလာပတိုင္းျပည္သို႔ ျပန္လာလွ်င္ ဥကၠလာပတိုင္း၏ ျပည့္ရွင္မင္းျမတ္ ဥက္ၠလာပမင္းႀကီး ႏွင့္တကြ ျပည္သူတို႔က ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ႀကိဳဆိုကာ ဖူးေမွ်ာ္ ၾကည္ညိဳၾက၏။

ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီ

ထို႔အတူ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ေစတီေတာ္အျဖစ္ တည္ထား ကိုးကြယ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက၏။ ေစတီေတာ္အား “သိဂၤုတၱရကုန္းေတာ္” ၌ တည္ထားကိုးကြယ္ရန္ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔က ဆံုးျဖတ္ၿပီး သိဂၤုတၱရ ကုန္းေတာ္သို႔ ပင့္ေဆာင္ခဲ့၏။ သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ သို႔ေရာက္လွ်င္ ဗုဒ္ၶဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္(၈)ဆူအား ႀကီးက်ယ္ခန္းနားသည့္ စံေက်ာင္း၊ မ႑ာပ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္၍ပူေဇာ္ခဲ့သည္။ ယင္းစံေက်ာင္း မ႑ာပ္ေနရာ၌ အထိမ္းအမွတ္ေစတီတစ္ဆူ တည္ထားခဲ့ၾက၏။ ထုိေစတီသည္ “ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစတီ”ဟု အမည္တြင္၏။

ဌာပနာထားေသာ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ ၄-ပါး

ဥကၠလာပမင္းႀကီးတည္ထားကိုးကြယ္ေတာ္မူေသာ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီး၌ ဘုရား ၄-ဆူ၏ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္ေလးဆူကို ဌာပနာထားသည္ဟု အဆိုရွိသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာတို႕၏ ဆံေတာ္ျမတ္၊ ဓာတ္ေတာ္ျမတ္တို႔အား ရန္သူတို႔ အလြယ္တကူ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ရန္အတြက္ နတ္တို႔သည္ ဌာပနာ တုိက္ထည့္သြင္းတည္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ၿပီး သိဂုၤတၱရကုန္းေတာ္ အလယ္တည့္တည့္၌ “ေဇာက္ ၄၀၄ေတာင္၊ အနံ ၄၄ ေတာင္ရွိသည့္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတစ္ခုတူးခဲ့၏။ ထိုဥမင္လိုဏ္ေခါင္းအတြင္း၌

ဆူးေလနက္ႀကီးထံမွ ရရွိေသာ ကကုႆန္ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေတာင္ေ၀ွးေတာ္
ေရာဟဏီမည္ေသာ ဗိုလ္တေထာင္နတ္ႀကီးထံမွ ရရွိသည့္ ေကာဂမန ျမတ္စြာဘုရားရွွင္၏ ေရစစ္ေတာ္
ဒကၡိဏ မည္ေသာ သကၤန္းကြ်န္း က်ိဳကၠဆံ နတ္ႀကီးထံမွ ရရွိသည့္ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေရသႏုပ္သကၤန္းေတာ္ျမတ္
တဖုႆႏွင့္ ဘလႅိက ညီေနာင္တို႔ထံမွ ရရွိေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္ျမတ္(၈)ဆူအား မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ တေပါင္း လျပည့္ေန႔၌ ေက်ာက္ဖ်ာအခင္းအကာမ်ား ျပဳလုပ္၍ ဌာပနာတုိက္ ထည့္သြင္းေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုဆံေတာ္ဓာတ္တို႔ကို 'အၿမိႆရ' မည္ေသာ ေမွာ္ဘီနတ္ႀကီးက ေစာင့္ရသည္ဟု ေမာ္ေဓာ ရာဇာ၀င္သမိုင္းႏွင့္ ေရႊတိဂံုသမိုင္း၊ အျခား ပညာရွိတို႔ကဆိုၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာက္ဖ်ာတိုက္၏ အထက္ ၌ ေက်ာက္ဖ်ာတင္၍ ဌာပနာတုိက္အား ပိတ္ခဲ့၏။

သာသနာအစေ႐ႊတိဂံုက

ဥကၠလာပမင္းႀကီးႏွင့္ ျပည္သူမ်ားပူးေပါင္း၍ ဌာပနာ တိုက္ ေက်ာက္ဖ်ာအထက္၌ ဉာဏ္ေတာ္(၄၄)ေတာင္ အျမင့္ရွိသည့္ ေစတီေတာ္ျမတ္တစ္ဆူအား တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ၿပီး ထုိေစတီအား “တိဂုမၺေစတီေတာ္”ဘြဲ႔ခ်ီေမာ္ကြန္း ထိုးခဲ့၏။ ထုိ “တိဂုမၺေစတီေတာ္”သည္ ေဂါတမဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္မွာ ကမၻာေျမျပင္တြင္ ပထမဦးဆုံးေစတီျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌“သာသနာအစ ေ႐ႊတိဂံုက”ဟု ကဗၺည္းထုိး ေမာ္ကြန္းတင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သတည္း။ [2]
ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္၏ အံ့ဖြယ္ (၉)ပါး

ပတၱျမားမ်က္ရွင္ ဘုရား
၀ိဇၨၨာေဇာ္ဂ်ီ ဘုရား
ရွင္ေစာပု ဘုရား
ဆံေတာ္တြင္း ရုပ္ပြားေတာ္
ရွင္အဇၨေဂါဏ ဘုရား
ဘိုးဘိုးေအာင္ ဂူဘုရား
ရွင္မထီးဘုရား
လက္ပက္လက္ဘုရား
ျပဒါးရွင္ ဘုရား တို႔ျဖစ္သည္။
copy in နားခိုရာ blog

Read more " ..."